Yunanlılar diz çöksün istiyor Troyka canavarı. Teslim olsun; vahşi neoliberal kuşatmaya, paranın düzenine razı gelsin… Sermaye talan etsin Yunanistan’ı, taşını toprağını yağmalasın... Hisse senedi ve gayrimenkul piyasaları üç kuruş daha büyüsün, her şeye hükmetsin, Yunanlıların hayatları konuşulmasın bile… Avrupa Komisyonu, Avrupa Merkez Bankası ve IMF’nin çirkin şantajının özeti bu: Yunanistan çöle dönsün, zeytinlikleri kurusun, göğünde kuş uçmasın.

                                                           ***   

Sonra Antigone çıkar sahneye ve zalim kral Creon’a “hayır” der: “Benim hakkımı benden esirgeyemez kimse” diyerek başkaldırır. Ölen kardeşini gömme ve yasını tutma hakkına kahramanca sahip çıkar. Kardeşi Polyneikes’in gömülmesini, yasının tutulmasını yasaklayan kralın ölüm fermanı ve iyi kalpli kız kardeşi İsmene’in “Kralın yasağına karşı gelirsek, düşün/ nice olur sonumuz? Unutma, kadınız biz/ Baş edemeyiz erkeklerle, bizi yönetenler bizden güçlü/ Katlanmayıp ne yapacağız belki bundan beterine?/ Ölmüşlerim bağışlasınlar beni, yasağa boyun eğmekten başka/ bir şey gelmez elimden. Gücümüzü aşan işlere kalkışmak/ çılgınlıktan başka ne ki?” yakarışları karşısında hiç tereddüt etmez.

Arzusuna sımsıkı sarılır. “Ben gömmeye gidiyorum ağabeyimi/ bu uğurda ölsem de ne gam!” diyerek eyleme geçer. Ölüyü gömer. Kendi ölümünü göze alarak, “Evet yaptım bu işi” der. Eylemi gerçekleştirmekle kalmamış, yaptığını söyleme cesareti de göstermiştir. Eylemin, konuşmanın, sözün ölümcül bir suç olduğu kişi haline gelir.

Antigone’nin isyanı kurulu düzende, devlette ve ortak ahlakta cisimleşen İyi’ye yönelir. Riyakarlığın, taş kalpliliğin ve alçaklığın düzenine… 

                                               ***

  Sonra Ritsos… Onun bize cömertçe sunduğu şiirler. “Yunanlıların Öyküsü”:

“Onlar el sıkıştıklarında, bütün insanlık için parlar güneş. Onlar gülümsediklerinde, küçük bir kırlangıç fırlar gür sakallarından. Onlar uyuduklarında, on iki yıldız düşer boş ceplerinden. Onlar öldüklerinde, onların bayrakları ve davullarıyla yokuşu tırmanır hayat.”

                                               ***

Ve kalplerimiz… Yunanlılarla birlikte çarpması kalplerimizin. Bugün hangi kararı verirlerse versinler çünkü, görkemli cesaret ve eylemleriyle çoktan sermayenin ve kötülüğün dünyasında açtıkları yırtık, kendi yaşamlarını aşmış benzersiz bir geleceğin vaadi olarak hep orada artık. Dünyanın bütün yoksulları, açları, bahtsızları, yok sayılanları için…