Müştereklerin piyasa ekonomisi tahakkümü dışına çıkarılması, iktisadi küreselleşmeden üretimde yeniden yerelleşmeye dönülmesi, kamunun düzenleyici gücünün sadece yasayla sınırlı kalmayıp, üretim ve dağıtımda da yeniden aktif hale gelmesi gibi önlemlerin salgın sonrasında kalıcı olma ihtimali var. İnsanların evlerine haftalarca, belki birkaç ay kapalı kalmaları kendilerinin her şeyden önce sosyal bir varlık olduklarını...

Bu düşlerde özne ölümün ve yaşamın sınır hattında durup bakıyor, türlü şekillerde intiharı, protesto vasfını kaybetmiş bile olsa kendi ölümünü belli belirsiz aklından geçiriyor, hayaller kuruyor, suskunluk duvarına çarpıp yitecek bir varoluşu her durumda hayatın değeri meselesi üzerinden söylem alanına taşımak istiyordur.

Görmüş geçirmiş olan için de görüp göreceklerinin başında olanlar için de sarsıcı bir anlaşılmazlık hali var. Daha virüsün ne yapacağı konusunda kafalar netleşememişken bütün bunların sonrasında dünya neye benzeyecek üzerine kafa yormaya başlayınca, görüntü daha da bulanıklaşıyor, kafalar karışıyor. Dünyayı parmağında oynattığı düşünülenler bile çuvallarken sıradan insan ne yapsın. Korona vesilesiyle evlere kapanıp zorunlu tefekkür dar bir alana sıkışınca, ilginç tartışmalar ortaya çıkıyor.

2016 aday adaylığı yarışmasında Sanders’ın sergilediği başarıyı gelip geçici bir parlama olarak azımsamaya çalışanlar 2020 önseçimlerinde ortada münferit bir vaka diye geçiştirilemeyecek kalıcı bir hareketin olduğunu teslim etmek zorunda kaldılar. Hatta öncesinde, 2018 ara seçimlerinde Sanders hareketiyle irtibatlı Devrimimiz (Our Revolution) Adalet Demokratları (Justice Democrats) ve Amerikan Demokratik Sosyalistleri inisiyatiflerinin desteklediği 8 kişinin Temsilciler Meclisi’ne seçilmesi 2008 finansal krizinden beri büyüyen sol dip dalganın başka bir dışavurumuydu.

“Kapitalizm iyi bir sistem değildir” sözünün “yeni” bir söz olduğunu kimse düşünmez. Ama ne zamandır bunu ya da bunu akla getirecek şeyleri söyleyemez durumdaydık. Söylesek, “Daha iyisini söyle” cevabını alıyorduk. Reel-sosyalizmin geride çok az olumlu iz ya da anı bırakarak çökmesinden sonra genel bir “nutku tutulma” psikozuna girmiştik. Doğa gibi tarih de “boşluk” dinlemediği için bu cenahtan çıkmayan sesi öbür cenah çıkarıyordu. Oldukça pervasız bir kapitalizm, gürültülü bir hegemonya kurdu.

Corona virüs salgınıyla içine girdiğimiz, dünya-tarihsel diyebileceğimiz kriz, dayanışmayı, istişareyi, ortak akılları, kolektif eylemi hayatî hale getirirken, hiç lüks, hiç naif değildir o başka türlü bir şeyi, öyle bir ‘güzeli’ aramak... Umuda yakıt vermek için, felâketin ortasında bile, iyi-doğru’yla beraber bir güzel imgesine de ihtiyacımız var galiba.

Demek şimdiki virüs salgınıyla anlam evrenimizin tümüyle çökmesi, gündelik gerçekliğimizi oluşturan ve çerçeveleyen bütün koordinatların ve algılama biçimlerinin dağılması karşısında, önümüzde açılan bu dehşetli boşluk/yarık karşısında, gerçekliğin kendisindeki yapıp-etmelerimizi, faaliyetlerimizi ve alışkanlıklarımızı aynı şekilde sürdüremeyiz artık. Belki de kendimizle sahici bir karşılaşma ve yüzleşmenin vakti çoktan gelmiştir. Kendi gerçek/hakiki benliklerimizle, arzumuzun Gerçek’iyle.

Kara veba Avrupa’da milyonlarca insanı öldürürken aynı anda kentin zenginlerinin kent yoksulları iyi olmadan kendilerinin de iyi olmayacağını onlara gösterdiğini yazmıştım. Bu virüs beki de orta-üst sınıfların sağlık hizmetlerinin yalnızca kendilerinin satın alabileceği bir hizmet olmasının sağlıklı olmak için yeterli olmadığını anlamasına sebep olabilir. Kapınıza gelen postacı sağlıklı değilse siz nasıl sağlıklı kalabilirsiniz?

Artık Türkiye’de karikatürize hale gelen Fetih Suresi’nin Suriye’deki karşılığı yalnızca Türkiye’nin değişen imajı değil, sureti. Ve bu surete bakanlar "Kürt terör koridorunun" engellenmesi ya da Suriyeli mültecilerin geri dönmesi hedeflerinden çok daha fazlasını görüyor. Görüyor çünkü içinde yaşıyor.

Beri yandan bildiği dillerde yazılmış sayısız eseri muazzam bir özgüven ve rahatlıkla karşılaştırmaya koyulur Auerbach. O tarihlerde (1930’ların sonu, 1940’ların başı) Naziler’den kaçıp yerleştiği İstanbul’da kaynaklara yeterince ulaşamadığından, büyük ölçüde hafızasına güvenerek Mimesis’i yazdığını iddia eder.

Görünmeyen emek tartışmalarının feminist gündemin temel tartışması olduğu yıllar, 1970’lerdi. Feminizmin yükselişi, Marksizmin muhalif hareketler üzerindeki belirleyici etkisi, dolayısıyla maddeciliğin temel yöneliminin emek olması, kadın emeğine bu ilginin sebepleri arasındaydı muhakkak.

Türkiye’deki mütedeyyin siyasetçilerin ve İslamcılık hareketinin hamasi retoriklerle bezeli Filistin ağıtlarına karnı tok olanlar, ‘Kudüs Davası’ ile ilgili vaazları da dinlemeye pek istekli değil.

AKP Ağustos 2001’de kurulmasından kısa bir süre sonra, Kasım 2002’de iktidara geldi. O zamandan bu yana da iktidarda. İktidara geldiğinde henüz olgunlaşmış bir siyasi kimliği yoktu. Hala da yok.