Yapılan bazı analizler sonucunda belirli bir Rusya imajı yaratıldı, bu yaratılmış imajı sorgulamamız gerek. İtalyan mafya örgütü Camorra çöplerin yok edilmesi işini üstüne alarak çevreye ciddi zarar verirken ya da bir başka İtalyan örgüt Ndrangheta Avrupa’da cinayetler işlerken; biz hala Rus mafyasının ne kadar tehlikeli olduğundan bahsediyoruz. Gomorra kitabının yazarı Roberto Saviano ölüm tehdidi aldığında kimsenin aklına İtalyan hükümetini suçlamak gelmiyor. Öte yandan, Rus gazeteci Anna Politkovskaia ya da 15 temmuzda Çeçenistan’da öldürülen aktivist Natalia Estemirova cinayetlerinin sorumlusu olarak Rus hükümeti gösteriliyor.Vladimir Putin’in KGB geçmişinden ısrarla bahsederken, baba Bush’un CIA’de yöneticilik yaptığını yok sayıyoruz. Donald Rumsfeld’in yerini alacak olan Hillary Clinton Moskova’ya insan haklarına özen göstermesi konusunda çağrı yaptığı sırada, Guantanamo’da mahkumlar Washington hükümeti tarafından yedi yıldır en temel haklarından yoksun bir şekilde mahkum ediliyor olacaklar. Rusya’nın Gürcistan’ı işgal etmesine kesin bir geri çekilme planı talep ederek oldukça katı bir şekilde tepki gösterirken, İsrail’in 42 yıldır sürdürdüğü işgal ve sömürüyü bitirmesini tüm nezaketimizle “rica ediyoruz.” Rusya’ya Ukrayna’ya iletilen gazı pazar fiyatına değil de istediği fiyata sattığı için sitem etme noktasına kadar geldik. Claude Mandil, 2009 Nisanında hazırladığı “Avrupa Birliği ve Enerji Hatlarının Güvenliği” konulu raporunda, bir yandan meydana gelen Ukrayna krizinde tüm suçu Rusya’ya yıkmanın, bir yandan da enerji hatlarının korunması konusunda Rusya’yı Avrupa Birliği ile beraber hareket etmeye davet etmenin barındırdığı çelişkili duruma dikkat çekiyor.
Şizofreni, her zaman, uluslararası güç ilişkilerini akılcı bir görünüme sokan jeopolitiğin bir parçası olmuştur. Fakat, Rusya meselesinde aşırı bir noktaya ulaştık. Kremlin’deki rejime, özellikle Çeçenistan’daki Kadirov’un kanlı politikası ve diğer birçok konuda yapılması gerekenleri dikkate aldığımızda, bir demokrasi beratı verilmesi gerekmediği ortada; ama yapılacak yorumların etkili olması için tutarlı olunması gerek. Rusya, gerçekten bu denli ayrı kriterlerle yorumlanacak kadar farklı bir ülke mi? Yoksa bu şekilde değerlendirilmesinde birçok yorumcunun kurtulmaya çalıştığı; ama başaramadığı komünist geçmişlerinin bir payı var mı? Ya da Fransa’nın on yıllık gecikmeyle 11 Eylül saldırılarından önceki birinci stratejik önceliği SSCB’nin sahneye yeniden çıkışı olan yeni muhafazakar dalgayla karşılaşmasının?
1991’daki ünlü açıklamasında Gorbaçov’un diplomatik danışmanı Alexei Arbatov, “En korkunç şeyi yapacağız size; sizi düşmansız bırakacağız.” diyerek, stratejik düşman üretim yöntemlerini teknik bir işsizlik tehlikesiyle karşı karşıya bırakıyordu. “Bir düşman olarak Sovyetler “iyi” bir düşmanın tüm özelliklerine sahipti; sağlam, daimi, tutarlı” diyordu General Maisonneuve. ”Askerî olarak bize benziyordu; Clausewitz’in askerî modeline göre yapılandırılmış; muhakkak ki endişe verici; ama bilindik ve öngörülebilir. Onun yok olması bizim bütünlüğümüze zarar veriyor ve gücümüzü anlamsız kılıyor.” Bush döneminde Çin ihtiyaç duyulan düşman rolünü oynadı; ama Obama Pekin’le ilişkileri normalleştirmek istiyor.... Artık kimseye güvenemiyoruz!.
Liberation 31.12.2009
